Πώς να αναπτυχθεί η καλλιτεχνική εξωστρέφεια σε μια πόλη που στραγγαλίζει τις ομάδες; Αυτή η πόλη μας αξίζει;

«Ζούμε σε μια εποχή που τιμά τη μικρότητα»
Stella Adler

Θέατρο και πολιτισμός είναι δύο στοιχεία άρρηκτα συνδεμένα μεταξύ τους . Είτε βιώνουμε μια θεατρική διαδικασία επαγγελματική είτε ερασιτεχνική, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο... πολιτισμός. Το θέατρο όπως κι άλλες τέχνες στη μικρή μας πόλη τυγχάνει ιδιαίτερης εκτίμησης μόνο από τους πολίτες της. Σε κάθε ευκαιρία, εμείς είμαστε που γεμίζουμε τις ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ της, προκειμένου να παρακολουθήσουμε μια παράσταση. Βιώνουμε ο καθένας ξεχωριστά το σκηνικό δρώμενο καθήμενοι σε άθλιες θέσεις, κάνοντας υπομονή με τη ζέστη ή το κρύο κάθε φορά, με ακουστική και ηχητική κάλυψη που υποβαθμίζει την απόδοση του κειμένου και απαξιώνει τους καλλιτέχνες.

Με δημοτική αρχή που δε σέβεται στοιχειωδώς τους ερασιτέχνες συμπολίτες της , που χρόνια τώρα εκλιπαρούν για έναν χώρο που θα ικανοποιήσει την ανάπτυξη της καλλιτεχνικής έκφρασης μας, εξακολουθούμε να παλεύουμε σε αίθουσες σχολείων που ευγενικά μας παραχωρούνται.

Ένας Δήμος Δράμας που βαυκαλίζεται για ποσά σε πολιτιστικά κονδύλια που ποτέ δε καταλαβαινουμε τον λόγο, μας αναγκάζει να πληρώνουμε τους δημοτικούς χώρους προκειμένου να παρουσιαστεί κάθε παράσταση. Πώς να μην νιώθουμε ευτελείς και πολίτες Γ' κατηγορίας; Πώς να αναπτυχθεί η καλλιτεχνική εξωστρέφεια σε μια πόλη που στραγγαλίζει τις ομάδες; Αυτή η πόλη μας αξίζει;

Περισσότερο από ποτέ στα χρόνια που διανύουμε (μετά covid) η ανάγκη μας για συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις πολιτισμού , έχει χτυπήσει κόκκινο.

Οι δράσεις των ενηλικων πολιτών σε ομάδες πολιτισμού βοηθά στην επανένταξη μας στην κοινωνικοποιήση και στην βελτίωση της καλής ψυχολογίας μας. Κι αυτό είναι σιγουρα κάτι που δε διαβάζετε πρώτη φορά. Σ αυτή την πόλη η ερώτηση είναι: "Πού";

Η μεγάλη δασκάλα της τέχνης του ηθοποιού Adler, υποστήριζε πως " το ότι το θέατρο σήμερα έχει ευτελιστεί φταίει ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε ευτελείς"...
πόσο μάλλον, στη Δράμα.

Ευρυδίκη Χατζηνάκου