Βαγγέλης Καλφόπουλος – Το πολιτικό Project
Το Project Δράμα έχει ήδη γίνει θετικό πολιτικό παράδειγμα, και με αυτό το δεδομένο κανείς δεν μπορεί να πει ότι η ομάδα μας είναι άπειρη στη διοίκηση. Γιατί στη δημοτική διοίκηση οι πολιτικές παρατάξεις δεν κομίζουν κυρίως τεχνοκατικά διαπιστευτήρια (αλλιώς δε θα κάναμε εκλογές αλλά διορισμούς), αλλά φέρνουν πολιτικά παραδείγματα.
Όταν στο δήμο της ελληνικής συμπρωτεύουσας, τέως δήμαρχος κατέρχεται ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος γιατί πιστεύει στην ομάδα, αυτό σημαίνει ότι το Project έχει ήδη βρει το στίγμα της εποχής και μάλιστα νωρίτερα από άλλους και, αν δεν βρισκόταν σε μια επαρχιακή ελληνική πόλη, οι μεγαλοδημοσιογράφοι που δημιουργούν γεγονότα θα το είχαν ανακαλύψει από το 2014, όταν πρωτοξεκινήσαμε.
Ο τέως δήμαρχος δεν κατέρχεται ως επικεφαλής παράταξης, αλλά ως δημοτικός σύμβουλος. Ας το σκεφτούμε λίγο παραπάνω: η κίνηση δείχνει ότι καταρχάς πιστεύει ότι στην ομάδα του υπάρχουν και άλλοι ικανοί να ηγηθούν της δημοτικής αρχής και δεν είναι ο μόνος. Δείχνει ότι δεν έχει σημασία το αξίωμα καθαυτό, ότι δεν είναι υποβιβασμός να ξανασχοληθείς με τα κοινά από το μετερίζι του δημοτικού συμβούλου, ακόμα κι αν υπήρξες Δήμαρχος. Γιατί ξέρεις ότι ο Δήμαρχος και αρχηγός της παράταξης σου θα σε ακούσει ακόμα κι αν φοράς το απλούστερο καπέλο του δημοτικού συμβούλου. Στη δε περίπτωση του Project θα σε ακούσει ακόμα κι αν είσαι ένα απλό μέλος της ομάδας ή κι ένας απλός δημότης που έχει τριβή με τα κοινά. Δείχνει ότι σε μια παράταξη με βαθύ δημοκρατικό και πολιτικό πνεύμα η αξία είναι στην άποψη και στο επιχείρημα, όχι στη θέση που κατέχει κάποιος όταν τα αρθρώνει. Η θέση του επικεφαλής στο δημοτικό συμβούλιο, του Δήμάρχου κτλ, βέβαια έχει προστιθέμενη αξία, γιατί συνεπάγεται πολλαπλές και σημαντικές ευθύνες. Μα για αυτό εμείς στο Project την εναλλάσουμε με βάση πάντα την εντολή της κάλπης, γιατί οι ευθύνες δεν είναι προσωποπαγείς και αιώνιες, τις αναλαμβάνει κανείς ανά περίοδο.
Βέβαια ξεχωρίζουν στο δήμο της Δράμας άνθρωποι που είναι τόσο πλατύστερνοι που αναλαμβάνουν μονίμως επί εικοσαετία ευθύνες διοίκησης (δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, αντιπεριφερειάρχες, βουλευτες, πρόεδροι κτλ) και κατά τις εκλογές δίνουν την αίσθηση ότι είναι οι ίδιοι που παίζουν τις μουσικές καρέκλες με τη θέση του Δημάρχου (και με όποια άλλη θέση εξουσίας εξυπηρετεί τον εξουσιολάγνο σχεδιασμό τους). Δε θα συνεχίσω με αυτούς, γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να κρατηθώ μακριά από την ειρωνεία, εφόσον συνεχίζα να περιγράφω την αέναη φιλοδοξία τους να προσφέρουν στον τόπο.
Προτιμώ να στραφώ στο πολιτικό υπόδειγμα που προσφέρει το Project, γιατί με αυτό το υπόδειγμα θα διοικήσουμε το δήμο. Θα μπορούσα να πω ότι η παράταξη μας είναι ίσως ένα επιτυχημένο ήδη πολιτικό start-up, για να ηχήσω καλύτερα στα αυτία της μοντερνικότητας. Αλλά ουσιαστικά όταν ξεκινήσαμε την παράταξη, σε περίοδο κατά την οποία η πολιτική στην Ελλάδα ήταν στον αστερισμό των μνημονίων και της λιτότητας, σκεφτήκαμε να δώσουμε ένα διαφορετικό πολιτικό παράδειγμα, ξεκινώντας από το δημοτικό επίπεδο διοίκησης που μας αγγίζει όλους.
Το παράδειγμα αυτό ήταν ακριβώς αυτό της ομαδικής δουλειάς, της στοχευμένης και μετρημένης παρέμβασης στο δημόσιο λόγο, της ευπρεπούς προσπάθειας να βρεθεί η λύση, του ξεσκεπάσματος του πολυδαίδαλου, προσωποπαγούς τοπικού πολιτικού συστήματος, που λειτουργούσε προς όφελος των λίγων. Έτσι δημιουργήσαμε στοχευμένες ομάδες (η σημερινή επικεφαλής μας ξεκίνησε ως μέλος της ομάδας κοινωνικής πολιτικής, οπότε πραγματικά εννοεί ότι για την ίδια η κοινωνική πολιτική ειναι πολύ σημαντικό κομμάτι), προσπαθήσαμε να έχουμε σε όλες μας τις φάσεις σαφείς και λογικές προτάσεις, ενώ δε διστάσαμε να συγκρουστούμε προκειμένου να υπερασπιστούμε τις απόψεις μας. Κυρίως αποφασίσαμε ότι ο εκάστοτε επικεφαλής και τα μέλη της συντονιστικής επιτροπή θα εκλέγονται από τη γενική συνέλευση, δηλαδή θα αξιολογούνται και από αυτήν. Γιατί προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να βάλουμε στη δημοτική ζωή το στοιχείο της λογοδοσίας, του ανοιχτού δήμου, που τόσοι πολλοί δημοτικοί άρχοντες έχουν στερήσει από το μέσο Δραμινό, διδάσκοντας του ότι πρέπει να ασχολείται με τα κοινά μόνο αν έχει κάποιο ιδιαίτερο συμφέρον να το κάνει, αν κάτι τον αφορά άμεσα και συγκεκριμένα. Το πολιτικό μας παράδειγμα είναι ότι στο Δήμο της Δράμας τα πάντα αφορούν εξίσου όλους τους δημότες και ο Δήμος πρέπει να τους εθίζει στο να ασχολούνται με αυτά τα θέματα. Αλλιώς δεν έχει αξία να κάνει κανείς και να ασχολείται με την πολιτική. Και μόνο ύστερα από αυτό τον εθισμό με το πολιτικό πνεύμα μπορεί κάποιος, όπως ο κυρ- Γιάννης στη Θεσσαλονίκη, να κατεβαίνει δημοτικός σύμβουλος στα 80 του από Δήμαρχος, και μόνο σε μια παράταξη σαν το Project θα μπορούσε να συμβεί ποτέ κάτι ανάλογο. Γιατί το Project προσπάθησε να δημιουργήσει αυτές τις συνθήκες που δημιουργούν εθισμένους δημότες στην πολιτική και όχι στο αξίωμα ή στην εξουσία.
Για αυτό, φίλε συνδημότη, δε χρειάζεται να περιμένεις να έρθει ένας δημοσιογράφος από την Αθήνα (ίσως το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέβρη, με όλα τα έξοδα πληρωμένα) για να αναδείξει το διαφορετικό πολιτικό υπόδειγμα. Σίγουρα εμείς δεν το χρειαζόμαστε κι ούτε το θέλουμε. Αυτό που θέλουμε είναι να καταλάβεις ότι μέσα στη γλυκιά απομόνωση μας, ως Δράμα, αυτό το υπόδειγμα κάποτε γεννήθηκε και εδώ και αν συμφωνείς με αυτό, απέναντι στην προσωπολατρεία και το «μόνο-εγώ-είμαι», να το επιλέξεις στην κάλπη, στις 8 Οκτωβρίου.
Βαγγέλης Καλφόπουλος, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Project για τη Δράμα
