Αυτόκλητος σωτήρας
Εκλέχθηκε το 2010 δήμαρχος Δράμας. Το 2014, οι δημότες καταδίκασαν τη θητεία του και δεν επανεκλέχθηκε. Δεν ορκίστηκε καν δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, προφανώς γιατί η θέση που του όρισε ο Δραμινός ψηφοφόρος δεν ήταν αρκετή για αυτόν, απαξιώνοντας την ίδια τη δημοκρατία. Όταν πλέον άφησε τα έδρανα της αντιπολίτευσης το 2010, αποφάσισε να μη γυρίσει ποτέ ξανά εκεί. Το 2015 έκανε το πρώτο του σάλτο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εκλέχθηκε βουλευτής με το Ποτάμι. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, στις επαναληπτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 δεν κατάφερε να επανεκλεγεί βουλευτής. Έφυγε και από το Ποτάμι, αφού ούτε ο ρόλος του πολιτευτή τον γέμιζε. Για 3 χρόνια δεν άρθρωσε κουβέντα για τη Δράμα, τα προβλήματά της, τις προοπτικές της. Εξαφανίστηκε και λειτουργούσε στο παρασκήνιο, ψάχνοντας τον επόμενο σταθμό του. Φλέρταρε με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να επανέλθει στα σπουδαία της Βουλής, αλλά δεν βρήκε χώρο. Κι όταν πλέον είδε κι απόειδε, εκμεταλλευόμενος την πιο ανεπαρκή δημοτική αρχή της Μεταπολίτευσης, αυτή του κυρίου Μαμσάκου, γύρισε ως αυτόκλητος σωτήρας της Δράμας και των Δραμινών, μέσω της θέσης του υποψηφίου Δημάρχου.
Αυτό είναι το σύντομο πολιτικό βιογραφικό του κυρίου Χαρακίδη. Ένα είναι σίγουρο: ότι η Δράμα δεν αντέχει να εγκλωβιστεί και πάλι στο δίπολο Μαμσάκου-Χαρακίδη.
Το αληθινό δίπολο είναι το παλιό, που εκφράζεται από τις ξεπερασμένες προσωποκεντρικές και κομματικά καθοδηγούμενες παρατάξεις, εναντίον του νέου, που, όπως αποδείχτηκε τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια και στο δημοτικό συμβούλιο, εκφράζεται σχεδόν αποκλειστικά από το Project Δράμα 2020. Το αληθινό δίπολο, το οποίο θα καθορίσει και ποιο θα είναι το μέλλον της Δράμας, είναι μια διοίκηση που βασίζεται στην κακοδιαχείριση, τις «εξυπηρετήσεις» και την αντίδραση να συγκρουστεί με κάθε κατεστημένο, εναντίον μιας διοίκησης που βάζει μπροστά έννοιες όπως η έξυπνη πόλη, οι καλές πρακτικές, η πρόληψη μέσω έργων υποδομής, τα μεγάλα αναπτυξιακά projects και που θα μπορεί να συνεργαστεί με τους καλύτερους, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή παραταξιακής αφετηρίας τους.
