Πως να εκπαιδεύσετε τον Δήμο σας ~ Κεραμιτσόπουλος Κλήμης
Δεν είναι νέο για κανέναν ότι έρχονται δημοτικές εκλογές, κατά πάσα πιθανότητα και εκτός δραματικού απροόπτου στις αρχές του Οκτώβρη 2023.
Πριν σχεδόν μια δεκαετία, το 2014, το Project για τη Δράμα – τότε Project Δράμα 2020 – έκανε την δυναμική εμφάνισή του. «Παιδιά», άβγαλτα στην πλειοψηφία τους, μια ομάδα ονειροπόλων, χωρίς κάποια τριβή με τα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν έναν δήμο. Αντικείμενο χλεύης τότε από δημοτικούς παράγοντες για το νεαρό της ηλικίας τους, μια ομάδα 35άρηδων (λες και είναι κακό ένας νέος άνθρωπος να θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά και μάλιστα μακριά από κομματικές επιταγές) ξεκίνησε ένα ταξίδι που την τοποθέτησε για τα καλά μέσα στην πολιτική σκηνή του δήμου Δράμας.
Μέσα σε αυτήν τη δεκαετία που οι Δραμινοί επέλεξαν για τοπικούς άρχοντες μια από τα ίδια, μια διαχειριστική αρχή χωρίς όραμα, δεν άλλαξαν και πολλά. Δεν άλλαξαν και πολλά για την Δράμα, δηλαδή. Καθόλου έργα, διακοσμητικά (και θα έλεγε κανείς, ανούσια) έργα, κακομελετημένα έργα. Η Δράμα παρέμεινε στο περιθώριο για ακόμη μια δεκαετία γιατί μάλλον μας άρεσε να είμαστε περιθωριακοί. Έχει και το περιθώριο την αίγλη του. Σαφώς και υπήρξαν ικανότατα στελέχη στην – ελπίζω – απερχόμενη δημοτική αρχή, για να λέμε και του στραβού το δίκιο. Και όλα αυτά τα χρόνια, όπως και τα προηγούμενα, μας διοίκησαν δήμαρχοι και σύμβουλοι καριερίστες. Και ο καριερίστας πολιτικός είναι από τα χειρότερα που μπορεί να συμβούν στην πολιτική.
Ήταν τόσο στάσιμα αυτά τα χρόνια που αν δεν υπήρχε η τραγική εξέλιξη με τον θάνατο του διευθυντή του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, θα ήταν ακόμη διευθυντής ο ίδιος, από πολύ πριν το 2000, ασκώντας την περίφημη εσωστρέφειά του, χαντακώνοντας έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς της πόλης, πάντοτε με την ευλογία της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Οπότε, ας μην είμαστε υπερβολικοί, κάτι άλλαξε και στην πόλη. Α ναι, έχουμε και τον πιο άχρηστο ποδηλατόδρομο παγκοσμίως.
Δεν έχουμε κολυμβητήριο, δεν είχαμε στάδιο για να προπονούνται οι αθλητές μας, πλέον δεν έχουμε (ουσιαστικά) και τρένο, είμαστε πρωτεύουσα νομού σε απόσταση σχεδόν μιας ώρας από την Εγνατία οδό, είμαστε μια πόλη χωρίς υποδομές για στήριξη πολιτιστικών δράσεων (εξαιρούνται οι πάσης φύσεως πλατείες και γήπεδα για χορευτικούς συλλόγους). Είμαστε μια πόλη βρώμικη, άναρχη και ανοργάνωτη. Ανεχόμαστε να μας διοικούν οι καφετέριες, ορίζοντάς μας αυτές αν θα έχουμε πρόσβαση στα πεζοδρόμια και τους πεζόδρομούς μας και αν θα μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ για να πάμε την επομένη στις δουλειές μας. Και μια που ανέφερα την πρόσβαση, είμαστε και μια πόλη με δεκάδες ΑμΕΑ που δεν έχουν σωστή πρόσβαση όχι μόνο μέσα στην πόλη αλλά και σε υπηρεσίες. Και φυσικά, όπως προβλέπεται για μια πρωτεύουσα νομού, έχουμε και υποστελεχωμένο νοσοκομείο.
Μπορεί να τα αλλάξει όλα αυτά το Project άραγε; Μπορεί. Σε μια πενταετία; Μπα, δύσκολα. Αυτό που μπορεί να κάνει το Project με επικεφαλής πλέον την Παρθένα Κιόρτεβε (Βαγγέλης Καλφόπουλος και Αλέξανδρος Τσιαμπούσης οι δύο προηγούμενοι, όλοι τους εκλεγμένοι δημοκρατικά μέσα από γενική συνέλευση του σώματος της παράταξης) είναι να συνεισφέρει στην αλλαγή της νοοτροπίας της διοίκησης ενός δήμου.
Γιατί, πώς δουλεύει ένας δήμος; Πώς το φαντάζομαι προσωπικά τουλάχιστον.
Υπάρχουν οι μόνιμοι υπάλληλοι στις τεχνικές, οικονομικές και διοικητικές υπηρεσίες που έχουν εμπειρία και τεχνογνωσία και υπάρχουν οι δημοτικές αρχές με αιρετά στελέχη (δήμαρχος, αντιδήμαρχοι, ειδικοί σύμβουλοι κλπ) που αλλάζουν κάθε τόσο. Ο δήμαρχος σκέφτεται κάτι, το προτείνει στον αρμόδιο αντιδήμαρχο, αυτός απευθύνεται στις αντίστοιχες υπηρεσίες και βγαίνει μια απόφαση για το τι και πότε και αν μπορεί να γίνει. Μου ακούγεται λογικό. Και γιατί δεν γίνεται τίποτα, ή γίνονται ελάχιστα και κυρίως όταν πλησιάζουν εκλογές;
Ας πάρουμε ένα τυχαίο παράδειγμα. Έστω ένας δήμαρχος θέλει να φυτευτούν δέντρα στην περιοχή της ανάπλασης γιατί το καλοκαίρι εκεί βράζει ο τόπος. Μεγάλη δουλειά. Και κόστος. Σκαψίματα, μελέτη πρασίνου, μελέτη υπεδάφους, προκήρυξη για την ανάθεση του έργου, κόστος αγοράς δένδρων, διαγωνισμός για προσφορές από γεωπόνους. Ένα κάρο δουλειές. Πού να τρέχουμε τώρα. Απαντάει η τεχνική υπηρεσία ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει (να φυτευτούν δέντρα εκεί) γιατί κάτω από τον δρόμο είναι ένα μπαζωμένο ρέμα ή περνάνε σωλήνες ή οτιδήποτε άλλο. Στο κάτω-κάτω και οι τεχνικές υπηρεσίες ακολουθούν κάποιους νόμους, έχουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές. Στη συνέχεια, ο δήμαρχος παίρνει την αρνητική του απάντηση και σαν άμυνά του αν ερωτηθεί γιατί δεν φυτέψαμε δέντρα εκεί, έχει την τεχνική υπηρεσία (και ενίοτε και τις αντιπολιτεύσεις) που του είπε όχι. Και αναρωτιέμαι αν έχει υπάρξει ποτέ η επιλογή κάποιας εναλλακτικής, η εύρεση κάποιου πλαισίου, ένα παραθυράκι, κάτι που να επιτρέπει να γίνει κάτι να δροσιστεί εκείνη η κολασμένη περιοχή στο τυχαίο μου παράδειγμα. Μάλλον όχι, αφού το είπε η τεχνική υπηρεσία. Και δεν χρειάζεται τώρα να τσακωνόμαστε μαζί τους και να δυσαρεστούμε και δυνάμει ψηφοφόρους μας. Κρίμα είναι. Ξαναλέω, τυχαίο παράδειγμα τα δέντρα στην ανάπλαση, για το οποίο χρησιμοποιώ την απλή μου λογική.
Αυτή, λοιπόν, είναι η νοοτροπία που πρέπει να αλλάξει, και εδώ είναι που μπαίνει η δυναμική μιας ομάδας ανθρώπων «με πτυχία» και διαπιστευτήρια. Μιας ομάδας με όραμα, όπως το Project για τη Δράμα. Ένας άνθρωπος που έχει κάποιες δεξιότητες, που έχει μια ενασχόληση με κάποιο αντικείμενο (δείξτε μου έναν από την παρούσα δημοτική αρχή που έχει μια στοιχειώδη επαφή με τον πολιτισμό, πλην χορών) και υπηρετεί τον δήμο σε μια αντίστοιχη θέση, δεν ηρεμεί. Θέλει αυτό που οραματίζεται να γίνει πραγματικότητα. Θα το ψάξει, ενδεχομένως να πιέσει και ανθρώπους και να δυσαρεστήσει και άλλους για να το κάνει. Αυτό είναι και η ουσία της ύπαρξης οράματος.
Το Project δεν διατείνεται ότι θα αναθέσει στην Δράμα πρωταγωνιστικό ρόλο στην χώρα, ούτε και ότι θα κάνει θαύματα. Έτσι κι αλλιώς όποιος υπόσχεται θαύματα ή αυταπατάται ή εξαπατά. Μπορεί όμως να φέρει την διαφάνεια, την εξωστρέφεια και την ανάδειξη της Δράμας σε πόλη που της αξίζει να είναι. Η Παρθένα είναι μια γυναίκα δυναμική, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της, που από όσο την γνωρίζω θα πει αυτό που θέλει να πει χωρίς περιστροφές. Είναι ικανή για δύσκολες, μεγάλες και τολμηρές αποφάσεις και έχει μαζί της μια άρτια στελεχωμένη ομάδα ανθρώπων, που ανεξάρτητα από τα προσωπικά τους πολιτικά πιστεύω ενώνονται μέσω ενός κοινού στόχου: την Δράμα. Ακούγεται πως το Project θέτει πολύ ψηλά τον πήχη και δημιουργεί προσδοκίες που ίσως και να μην εκπληρώσει. Αν ο εξορθολογισμός ενός δήμου σημαίνει "θέτω ψηλά τον πήχη", φανταστείτε τι εικόνα έχουμε για τους δήμους μας.
Προσωπικά κατεβαίνω και πάλι υποψήφιος με το Project για τρίτη συνεχόμενη φορά από το 2014 και δεν χρειάστηκε κανένας καφές και καμία προσέγγιση με ανταλλάγματα ώστε να με πείσει να το κάνω. Το κάνω γιατί πιστεύω στην ομάδα μας και παροτρύνω και τους Δραμινούς συμπολίτες μου να κάνουν και αυτοί το ίδιο, ψηφίζοντας μια παράταξη που τόσο χρειάζεται ο τόπος μας.
