Όταν η ηθική συναντάει την πολιτική…

O Αριστοτέλης είναι ο πρώτος που ασχολήθηκε συστηματικά με το ηθικό πρόβλημα, είναι ο ιδρυτής της Ηθικής ως φιλοσοφικής επιστήμης. Πηγή της ηθικής είναι ο ορθός λόγος. Αυτός ανακαλύπτει και προσδιορίζει το ηθικά πρέπον. Στην εκτίμηση του ηθικού δεν έχει θέση το συναίσθημα, η συνείδηση ή κάποιος θεϊκός νόμος.

Μια συντηρητική αντίληψη θέλει την πολιτική και την πολιτεία να υπηρετούν και να προάγουν ένα ηθικό πρότυπο ζωής.

Υπήρξαν κοινωνίες, όπως η αρχαία ελληνική, που ανέπτυξαν στενή σχέση μεταξύ ηθικής και πολιτικής. Όπου η συνύπαρξη αυτή κατέστη πραγματικότητα, το αποτέλεσμα για την ποιότητα της ζωής των πολιτών ήταν ευτυχές. Στο σύγχρονο κόσμο, ωστόσο, η συνύπαρξη πολιτικής και ηθικής έχει θεωρηθεί και εξακολουθεί να θεωρείται από πολλούς ως ουτοπία. Αυτό οφείλεται σε πολλούς κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, τους οποίους προσεγγίζει η παρούσα εργασία. Είναι δεδομένο, πάντως, ότι υπάρχει στον τομέα αυτό ένα πρόβλημα.

Η ηθική είναι σχέση προς τον άλλο, σεβασμός των δικαιωμάτων, των αναγκών και των επιθυμιών του, που έχει σαν αποτέλεσμα την αμοιβαία εμπιστοσύνη. Αυτό σημαίνει ότι η ηθική δεν αρκείται μόνο στον προσδιορισμό του τι είναι καλό και σωστό, αλλά προϋποθέτει και την υλοποίησή του. Χωρίς την πρακτική εφαρμογή η αξία του καλού μένει, απλώς, στο χώρο της προθέσεως.

Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι υπάρχει απόλυτη συνάφεια ηθικής και πολιτικής, καθώς η πόλη είναι προϋπόθεση δημιουργίας ηθικών ανθρώπων. Η πόλη δεν έχει στόχο μόνο την επιβίωση των ανθρώπων, αλλά την οργανωμένη και τελεολογικά προσανατολισμένη συνύπαρξη που εξασφαλίζει το ευ ζην. Το απόφθεγμα του Αριστοτέλη «ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ζώο», έχει και την ηθική του διάσταση. Η ηθική τελείωση του ανθρώπου πραγματώνεται μέσα σε μια πολιτική κοινότητα, ενώ και η τελειότητα της πολιτικής οργάνωσης έχει άμεση συνάφεια με την ηθική ποιότητα των πολιτών.

Θεωρητικά ο Δήμος υπάρχει ακριβώς για να υπηρετεί τα συμφέροντα αυτής της κοινότητας, την ασφάλειας της και την τάξη αρχικά, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη στη συνέχεια.

Τα προβλήματα δεν έχουν ιδιοκτήτη, αφορούν την κοινωνία, τους πολίτες και συνεπώς τους μαζικούς τοπικούς φορείς, οι οποίοι υπάρχουν για να αγωνίζονται γι αυτά, για να διεκδικούν την αντιμετώπιση του από τους αρμόδιους. Υποχρέωση, δουλειά όλων είναι να βλέπουν, να ψάχνουν τα προβλήματα, να βρίσκουν την λύση και να διεκδικούν το αποτέλεσμα.

Ποιος είναι εν τέλει ο ηθικός πολιτικός;

Είναι ένα στοχαστικό και ευαίσθητο άτομο, ικανό να χρησιμοποιεί τη λογική, αλλά και να ανέχεται την κριτική και τη συναισθηματική αμφιθυμία που ενυπάρχει στις ατομικές και ομαδικές σχέσεις. Ένα άτομο έτοιμο να κουβαλήσει τις ανάγκες του λαού, συναισθηματικές και σωματικές, έτοιμο να γίνει ακόμα και αποδιοπομπαίος τράγος, αλλά που θα μπορέσει ωστόσο να μείνει πιστός στο πρωταρχικό καθήκον του διορισμού του: την υπηρεσία των πολιτών.

Στόχος του Project για την Δράμα ο προσδιορισμός των προβλημάτων και η επίλυση αυτών.