Σχολεία της Δράμας: Αναζητώντας τη χαμένη Δημοτική Αρχή

του Θάνου Βάλλα – Εκπαιδευτικού

Την τελευταία δεκαετία η Δράμα βιώνει μια συνεχή παρακμή σε όλα τα επίπεδα. Δε θα μπορούσε φυσικά να αποτελεί εξαίρεση, ο χώρος της εκπαίδευσης και του Δημόσιου σχολείου, τον οποίο υπηρετώ εδώ και δεκαπέντε χρόνια ως εκπαιδευτικός σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Ξέρετε, ο χώρος της παιδείας στην τοπική αυτοδιοίκηση, πέρα από χρήματα και κονδύλια, χρειάζεται ανθρώπους με μεράκι, εμπνευσμένους, στελέχη με όρεξη και όραμα.

Δυστυχώς στη Δράμα έχουμε έλλειψη και σε κονδύλια και σε ανθρώπους με όραμα για το χώρο της εκπαίδευσης.

Ο νευραλγικός και ευαίσθητος χώρος των σχολείων, δεν είναι μία ακόμη δημόσια υπηρεσία σαν όλες τις άλλες.

Μέσα στις σχολικές τάξεις εμείς οι εκπαιδευτικοί, δίχως βοήθεια και απαξιωμένοι από την κεντρική εξουσία και με τους τοπικούς άρχοντες να μας θυμούνται μόνο προεκλογικά, στηρίζουμε τους μαθητές μας και τα σχολεία μας με όση αγάπη και φιλότιμο μας έχει απομείνει.

Έξω από τις τάξεις, ευτυχώς υπάρχουν δραστήριοι Σύλλογοι Γονέων οι οποίοι προσπαθούν- και το λέω αυτό από προσωπική πείρα ως πρόεδρος Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων σε κεντρικό δημοτικό της Δράμας-από το υστέρημά τους και μέσα από διάφορες εκδηλώσεις και χορηγίες που αναζητούν από ιδιωτικές εταιρείες της πόλης μας, να ενισχύσουν οικονομικά τα σχολεία για να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές ανάγκες που προκύπτουν.

Όσα γίνονται στα σχολεία της πόλης μας βασίζονται σε προσπάθειες των Συλλόγων Διδασκόντων και Γονέων καθώς και σε χορηγίες ιδιωτών, με κραυγαλέα την απουσία της Δημοτικής Αρχής.

Κάποιες στιγμές, κυρίως προεκλογικά, εντάσσουν κάποιο σχολείο σε πρόγραμμα ενεργειακής αναβάθμισης, ή ανακατασκευάζουν το προαύλιο κάποιας σχολικής μονάδας. Και για ψηφοθηρικούς λόγους παρουσιάζουν έπειτα το αυτονόητο ως κάτι εξαιρετικό και ιδιαίτερα δύσκολο . Την υπόλοιπη τετραετία η κεντρική γραμμή είναι: «αφού έχετε πετρέλαιο στα σχολεία για τα παιδιά σας θα πρέπει να είστε και ευχαριστημένοι!!»

Ακόμη και η τελευταία προσπάθεια της Δημοτικής αρχής, να καλέσει τους Συλλόγους Γονέων όλων των σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τη δημιουργία ένωσης Γονέων ήταν καταδικασμένη να αποτύχει, καθώς η πρόσκληση έγινε στα μέσα Ιουλίου και όχι νωρίτερα προφανώς για ψηφοθηρικούς λόγους.

Πού ήταν άραγε η Δημοτική αρχή τα προηγούμενα χρόνια όταν οι σύλλογοι γονέων φώναζαν για τα καθημερινά προβλήματα που είχαν διογκωθεί την περίοδο της πανδημίας και για τις ελλείψεις σε σχολικές καθαρίστριες;

Προφανώς οι φωνές μας τότε δεν έφταναν ως το Δημαρχιακό Μέγαρο.

Φίλες και φίλοι, στο Project για τη Δράμα συμμετέχουμε ενεργοί εκπαιδευτικοί που αντιμετωπίζουμε καθημερινά μέσα στις τάξεις τις συνέπειες της έλλειψης οράματος και της συνεχούς υποχρηματοδότησης.

Στο Project είμαστε γονείς που ανησυχούμε για το μέλλον των παιδιών μας σε ένα δημόσιο σχολείο για το οποίο η Δημοτική αρχή ενδιαφέρεται περιστασιακά κάνοντας έργα- κράχτες μόνο για επικοινωνιακούς λόγους.

Έχουμε την τεχνογνωσία, την πείρα και πάνω από όλα την αγάπη για τους μαθητές μας και τη διάθεση να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα.

Στις 8 του Οκτώβρη, θα αποφασίσουμε όλοι τι σχολείο θέλουμε για τα παιδιά μας.