Ποιος φοβάται τον διάλογο;
Στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της 19ης Δεκεμβρίου συζητήθηκε το θεμελιώδες, για κάθε δήμο, θέμα του προϋπολογισμού του 2017.
Είναι αλήθεια ότι ο προϋπολογισμός αυτός αντικατοπτρίζει το πνεύμα λιτότητας που υπάρχει στην τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι επίσης αλήθεια ότι ο προϋπολογισμός αυτός αντικατοπτρίζει και την πολιτική Μαμσάκου, πολιτική που αντιμετωπίζει όλα τα θέματα με πνεύμα εντυπωσιοθηρικό και άνευ ουσίας. Έτσι, ενώ το φάντασμα της λιτότητας πλανάται πάνω από τον προϋπολογισμό, η διοίκηση Μαμσάκου δε φρόντισε, για παράδειγμα, να μειώσει το κόστος της ενέργειας που καταναλώνεται για ηλεκτροφωτισμό (ύψους 900.0000 ευρώ). Πώς δε το φρόντισε; Αφήνοντας το κονδύλιο των 40.000 ευρώ για την αγορά λαμπτήρων εξοικονόμησης ενέργειας άθικτο για το 2016 και μεταφέροντας το, μαζί με την ενεργειακή αναβάθμιση δημοτικών κτιρίων, για το 2017. Επιπλέον, αφήνοντας ανεκτέλεστα έργα και ακυρώνοντας μελέτες, όπως η αναβάθμιση του ιστορικού κέντρου, καθώς και η αξιοποίηση του Κορύλοβου, απέδειξε μια ακόμα φορά ότι η στρατηγική της είναι, γενικά, χωρίς κέντρο και βαρύτητα.
Συμπέρασμα: αντί τα προβλήματα να λύνονται χρονιά με τη χρονιά, μαζεύονται σε μια απόπειρα να φανεί ότι λύνονται στο τέλος της δημαρχιακής περιόδου, ώστε να έχουν μεγαλύτερο επικοινωνιακό αντίκτυπο. Αυτή η πολιτική είναι κατώτερη των περιστάσεων, σε μια εποχή που ο Δήμος οφείλει να βγει από το γενικότερο τέλμα.
Οι πολιτικές αυτές οφείλουν πρώτιστα να συμβαδίζουν με μια βαθύτερη και ουσιαστικότερη αντίληψη για η δημοκρατία και το ρόλο του δημοτικού συμβουλίου. Είναι ανεπίτρεπτο να λέει ο κορυφαίος θεσμικός παράγοντας του Δήμου, ο Δήμαρχος, ότι εσκεμμένα δεν συμμετέχει, εκφράζοντας άποψη, στις συζητήσεις του δημοτικού συμβουλίου για να μη «συρθεί» – έκφρασή του- στην αντιπαράθεση επιχειρημάτων. Μπορεί ο κύριος Μαμσάκος να θεωρεί ότι έτσι προστατεύει το κύρος του θεσμού, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι απαξιώνει τους δημοτικούς συμβούλους (και της συμπολίτευσης) και έμμεσα απαξιώνει την ψήφο των δραμινών δημοτών. Η επαναλαμβανόμενη αυτή στάση του Δημάρχου – πέρα από την προφανή επικοινωνιακή της διάσταση – αποκτά πλέον χαρακτηριστικά αντιδημοκρατικά, όταν επιμένει να μιλάει μόνο στο τέλος των θεμάτων, αποφεύγοντας τον διάλογο με την αντιπολίτευση. Το ίδιο έκανε και στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο. Δεν ένιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί τον προϋπολογισμό του, παρά έκανε μια σούμα της γραμμής που ήδη είχαν ακολουθήσει οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας. Αλλά αντιδημοκρατική είναι και η άποψη συμβούλων της πλειοψηφίας ότι αφού οι αντιπολιτεύσεις θα καταψηφίσουν, δεν υπάρχει λόγος να γίνεται συζήτηση των θεμάτων! Είμαστε αποφασισμένοι να διατηρήσουμε τη θεσμική σοβαρότητα, εφόσον και ο πρόεδρους του δημοτικού συμβουλίου, επανειλημμένα, αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει ο ίδιος, ως οφείλει.
Στα προ ημερησίας θέματα ξεχώρισε η κάλυψη του παλαιού δημαρχείου με διαφημιστικά πανό, με την παιδαριώδη προσπάθεια της συμπολίτευσης να υπερασπιστεί το λάθος της επιτιθέμενη στο κτίριο! Έφτασε ο πρόεδρος της ΔΕΚΠΟΤΑ, κύριος Χατζηκυριακίδης, να μας πει ότι στον ίδιο δεν αρέσει το κτίριο. Τελευταία φορά που κάτι δεν άρεσε στη δημοτική αρχή, γκρέμισαν το προπονητήριο της Άννας Κορακάκη. Ελπίζουμε οι μπουλντόζες να μην ζεσταίνουν τις μηχανές τους…
Ρωτήσαμε αν θα υπάρξουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για τις υπηρεσίες καθαριότητας, μιας και μέχρι τις 31/01 η δημοτική αρχή οφείλει να στείλει στο υπουργείο τις απαραίτητες θέσεις. Απάντηση δεν πήραμε.
Ρωτήσαμε αν έχει ενημέρωση η δημοτική αρχή για τις καθυστερήσεις στο θέμα του Ε61, μιας και διατυμπανίζει ότι παρακολουθεί το θέμα. Απάντηση δεν πήραμε.
Ρωτήσαμε αν εντάχθηκε το κέντρο κοινότητας μόνο για τους Ρομά και τι γίνεται με το κομμάτι της Δια Βίου Μάθησης. Μας απάντησαν ότι έχει ενταχθεί μόνο το κέντρο Ρομά και περιμένουμε και την ένταξη για το κέντρο δια βίου μάθησης.
Τέλος, ζητήσαμε, για δεύτερη φορά, να μεταφορτώνονται οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου στο διαδίκτυο, ώστε να μπορούν οι δημότες να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις του συμβουλίου, ανά πάσα στιγμή. Μετά και από αυτή τη συνεδρίαση, όμως, καταλάβαμε γιατί η δημοτική αρχή δεν κάνει αυτό το απλό αίτημα πράξη: απλώς δε τη συμφέρει να εκτίθεται στην κρίση των πολιτών. Γιατί όσο εκτίθεται, χάνει!
